4-11

  12-29

  30-39

  40-53

  54-66

  67-76

  77-84

  85-95

  96-106

  107-115

  116-126

Zaujať postoj k utrpeniu, dokázať znášať a premeniť svoje utrpenie, to považujeme za uskutočnenie najvyšších životných hodnôt. Starostlivosť o umierajúcich klientov v hospici poskytuje multidisciplinárny tím s cieľom zlepšenia kvality, zvýšenia produktivity, flexibility a diverzity pracovnej sily, zlepšenia komunikácie a tým aj spokojnosti samotného klienta. V hospicovej starostlivosti hlavnú zodpovednosť za uspokojenie duchovných potrieb preberá kňaz, ale sestre zostáva priorita v tom, že je často prvým človekom, ktorý môže o duchovných potrebách klienta kňaza informovať. Sestra by sa mala skôr zamerať na vnímanie spirituálnych potrieb ako na náboženské obrady. V príspevku prezentujeme aj kazuistiku klientky v hospicovej starostlivosti so sesterskou diagnózou zameranou na duchovnú tieseň.

SATISFYING THE SPIRITUAL NEEDS OF THE CLIENT IN HOSPITAL CARE FROM THE PERSPECTIVE OF NURSES
Summary
Stance towards suffering, proved to bear and transform their suffering, to consider the living embodiment of the highest values. Caring for the dying in a hospice client provides a multidisciplinary team to improve quality, increase productivity, flexibility and diversity of the workforce, improve communication and thus the satisfaction of the clients themselves. In hospice care, primary responsibility for satisfying the spiritual needs of the priest takes over, but my sister remains a priority that is often the first man to the spiritual needs can be a client to inform the priest. The nurse should rather focus on the perception of spiritual needs as for religious ceremonies. In this paper we present a case report of clients in hospice care with the nursing diagnosis spiritual distress focused on.
Keywords: spiritual needs, hospice care, multidiscipline team, client

odsłon: 1893

Seweryn Pollak to poeta, który przywiązuje ogromną wagę do każdego znaku, jaki daje mu otoczenie. W ten sposób próbuje on odczytać wolę Boga, która prowadzi do zbawienia. Bezsenność oznacza dla Pollaka czuwanie ze względu na przyjście Jezusa. Jezus jest nie tylko Synem Boga, ale również człowiekiem, który pozostawił nam słowo. I słowo właśnie staje się najważniejszym znakiem dla Pollaka, ponieważ jest on poetą. W wierszach możemy znaleźć jego doświadczenie i wiedzę, jaką zdobył podczas czytania Biblii. Seweryn Pollak jest niczym odkrywca, który daje czytelnikom coś świeżego i fascynującego.

THE ANTHROPOLOGICAL PATHS OF SEWERYN POLLAK
Summary
Seweryn Pollak is a poet who pays great attention to every sign that can be read from his surroundings. In this way he tries to find out the God's will which leads to salvation. Pollak identifies sleeplessness with a vigil - a time of waiting for Jesus to come. Jesus is not only the Son of God, He is also a human who left us the word and the word is of great importance for Pollak due to the fact that he is a poet. In his poems the knowledge and experience, that he obtained by reading the Bible, are clearly visible. Seweryn Pollak is like an explorer who gives readers something fresh and fascinating.
Keywords: Pollak Seweryn, religious poetry, sign

odsłon: 549

Jest wiele metod służących odkryciu znaczenia tekstu. Jedną z nich jest metoda narracyjna. Zwraca ona uwagę na opowieść niesioną przez tekst i na efekt, jaki opowieść ta wywołuje w odbiorcy. Dla studiów biblijnych istotne pozostaje pytanie o relacje między różnymi metodami interpretacji tekstu. Co więcej, jeśli sama metoda zdaje się różnić w zależności od analizowanego tekstu, czym jest ścisłość metodologiczna?
Metoda narracyjna zwraca uwagę na środki, jakimi posługuje się domyślny autor w prowadzeniu opowieści – narratora, wątek, bohaterów i relacje między nimi. Stawiane przez bohaterów pytania nie służą jedynie posunięciu narracji naprzód, ale raczej wskazują na zadających je – ukazują ich emocje, stosunek do świata. Ponadto, angażują czytelnika, który sam zaczyna szukać odpowiedzi.
Analiza dwóch perykop (Mk 1,21-28 i Mk 4,35-41) wskazuje, że pytania, będące reakcją na Jezusowe działanie, przekazują informacje o tych, którzy je zadają. Słuchający Go w Kafarnaum znają tylko Jego naukę, więc to ona jest przedmiotem ich niezrozumienia. Z kolei uczniowie, których relacja z Jezusem jest bardziej pogłębiona, skupiają się już na czymś innym. Pytania zadawane przez nich nie świadczą o całkowitej nieznajomości Jezusa, a raczej o nieprzystawalności Jego czynów do tego, co o Nim wiedzą.

THE QUESTIONS ABOUT JESUS (MARK 1:27; 4:41). THEIR FUNCTION IN NARRATIVE AND MEANING FOR THEOLOGY
Summary
There is variety of methods to discover the meaning of the text. One of them is narrative criticism. It concentrates on the story being told and it is interested in the effect that narrative has on its readers. In biblical studies there is still a question of relation between methods, e.g. narrative and historical criticism. Moreover, when the method seems to differ in case of text, what does precise mean?
Narrative criticism focuses on ways how does implied author lead the story – e.g. narrator, plot, characters and their relations to each other. The questions they pose are not used only for moving the story on, but rather describe themselves – their emotions, attitude to world. In addition, questions engage readers by looking for the answers for themselves.
The analyse of two paragraphs (Mark 1:21-28 and Mark 4:35-41) indicates that the questions – as a reaction to Jesus’ act – give also some information about questionners. The people in Capernaum know only Jesus’ teaching and misunderstand it. The disciples, who are closer to Jesus, consider another problem. Their questions show that they know something about Jesus and this knowledge conflicts with Jesus’ acts.
Keywords: narratology, Gospel of Mark, biblical theology

odsłon: 690

Celem artykułu jest próba odkrycia tego, jak Tomasz Merton rozumie i przedstawia rzeczywistość wewnętrzną człowieka. Rzeczywistość ta („self” – ‘ja’, ‘jaźń’) jest rozumiana przez trapistę jako prawdziwe „ja”, prawdziwa osobowość, prawdziwa osoba, która została stworzona przez Boga. Fałszywe „ja” jest natomiast „maską”, czymś wykreowanym przez człowieka, jest osobą nieznaną Stwórcy.
Tym, co powoduje zafałszowanie ludzkiego „ja”, są: grzech pierworodny, podążanie za przyrodzonymi żądzami, poleganie tylko na sobie i na własnym przekonaniu, dotyczącym tego, kim się jest, niewłaściwa relacja do samego siebie (koncentracja na sobie, udawanie kogoś innego) i innych. Jeśli jednak ktoś chce odnaleźć swoje prawdziwe „ja”, musi szukać go w Bogu i we właściwej relacji z ludźmi.
Merton w swoich pismach nieustannie poszukuje złotego środka. Unika on skrajności, twierdząc, że np. człowiek, jego zdaniem, nie powinien nigdy całkowicie zatracić się w świecie materialnym, ani całkowicie go negować. Przekonuje również, że nie trzeba wybierać między działaniem a kontemplacją.

KNOWING THE REAL “ME” IN TERMS OF THOMAS MERTON
Summary
The purpose of this article is an attempt to discover how T. Merton understands and represents the reality of the inner man. This reality is understood by Trappist as a real "I", a real personality, a real person who was created by God. False "I" is a "mask", something created by man, is a person unknown to the Creator.
What causes the corruption of the human "I" is the original sin, relying only on yourself and on your own belief on this who you are, poor relation to itself (focus on themselves, pretending to be someone else), and others. But if someone wants to find your true "self" must seek it in God and in right relationship with people.
T. Merton reflection is characterized by a constant search for the golden mean.
Keywords: Merton Thomas, spirituality, human, real "I", false "I"

odsłon: 3249

Współczesne polskie społeczeństwo, mimo deklaracji wiary katolickiej, w znacznym stopniu odrzuca jej wskazania moralne. Widoczne jest to także w stosunku do prawa do sprzeciwu sumienia wobec procedur niezgodnych z wyznawanymi poglądami. W rzeczywistości polskie prawo nie gwarantuje pracownikom ochrony zdrowia wykonywania swojego zawodu w zgodzie z własnym sumieniem. Klauzula sumienia obowiązuje jedynie w zawodzie pielęgniarki i położnej oraz lekarza i lekarza dentysty, a przecież nie tylko te zawody związane są z ochroną zdrowia. Poza tym, nakładając obowiązek wskazania miejsca, w którym można uzyskać zakwestionowane świadczenie, nie daje prawdziwej gwarancji wolności sumienia. Powołując się więc na własne sumienie w wielu wypadkach pracownicy ochrony zdrowia, muszą liczyć się z takimi konsekwencjami swojego działania, jak pomniejszenie możliwości zawodowych.

CONSCIENCE IN THE HEALTH CARE SYSTEM
Summary
The contemporary Polish society, despite the declarations of the Catholic faith, mostly rejects its moral indications. This can be seen also in relation to the right to conscientious objection to procedures inconsistent with the professed views In fact, Polish law does not guarantee the medical staff to practice their profession in accordance with their conscience. Conscience clauses are only valid in the profession of the nurse and the midwife as well as the physician and the dentist, and nowadays not only these professions are related to the health care. Moreover, imposing the obligation to indicate the place where you can obtain the medical service, do not guarantee the actual freedom of conscience. In many cases, referring to one’s own conscience, health professionals must reckon with the consequences of their actions, such as reducing job opportunities.
Keywords: conscience, health care system, conscience clause

odsłon: 789

Miłość jest sposobem istnienia Boga (por. 1 J 4,16). Ze swej natury jest tym, co buduje wzajemne relacje i komunię. Szczególny obszar swej realizacji miłość znajduje we wspólnocie Kościoła. Dla każdej z trzech mistyczek fundamentem ich odniesienia do Kościoła jest więź z Chrystusem, który jest Głową Kościoła. Miłość Kościoła wynika z ich miłości do Chrystusa, umiłowanie Kościoła rośnie wraz z miłością Chrystusa (aspekt chrystocentryczny miłości eklezjalnej w pismach mistyczek). Św. Teresa, bł. Elżbieta i św. Faustyna postrzegają Kościół jako Ciało Chrystusa, Communio Sanctorum, także jako Oblubienicę Chrystusa i jako Matkę wierzących – stąd płynie ich misja: troska o osobistą świętość, aby przez zjednoczenie z Chrystusem, być matkami dusz i sprawiać, by życiodajna Boża miłość docierała do każdej komórki mistycznego Ciała Chrystusa. Zwłaszcza poprzez modlitwę i cierpienie, trzy mistyczki współpracują z Mistrzem w dziele zbawienia (aspekt soteriologiczny miłości eklezjalnej). Obfitość miłości Jezusa staje się dla nich źródłem duchowego macierzyństwa i miłości siostrzanej. Jezus sam staje się Tym, który kocha w nich i przez nie. Całym sercem angażują się w misję Kościoła, którą jest objawianie i realizowanie misterium miłości Boga wobec człowieka.

ECCLESIAL DIMENSION OF LOVE IN THE WRITINGS OF MYSTICS OF THE CHURCH OF THE WEST (ST. THERESE OF LISIEUX, BL. ELIZABETH OF THE TRINITY AND ST. FAUSTINA)
Summary
Love is the way to the existence of God (cf. 1 Jn 4:16). By its nature, is what builds relationships and communion. A particular area of love finds its realization in the Church community. For each of the three mystics the foundation of their references to the Church is relationship with Christ, who is the Head of the Church. Love of the Church is based on their love for Christ, love of the Church grows with the love of Christ (Christocentric aspect of ecclesial love in the writings of mystics). St. Teresa, Blessed. Elizabeth. And St. Faustina see the Church as the Body of Christ, Communio Sanctorum, also as the Bride of Christ and as the Mother of believers - here comes their mission: to care for personal holiness, so that through union with Christ, be the mother of souls and to make life-giving love of God that reaches into every cell of the mystical body of Christ. Especially through prayer and suffering three mystic cooperate with the Master in the work of salvation (soteriological aspect of ecclesial love). The abundance of Jesus' love for them becomes a source of spiritual motherhood and sisterly love. Jesus Himself is the One who loves them and through them. Wholeheartedly committed to the mission of the Church, which is a revelation and realization of the mystery of God's love for man.
Keywords: love, Church, mystic, Therese of Lisieux, Elizabeth of the Trinity, Faustina

odsłon: 568

Celem artykułu jest próba zarysowania kontekstu kolekty w Mszale Rzymskim oraz analiza budowy tej formy modlitwy. Przez omówienie genezy i znaczenia samej nazwy „kolekta” przybliżone zostaje jej rozumienie oraz zarysowana rola, jaką ta modlitwa prezydencjalna odgrywa w całości Eucharystii. Poznanie jej struktury umożliwia późniejsze interpretowanie tekstów, które zawierają niezwykle skondensowaną treść teologiczną.

OPENING PRAYER IN THE ROMAN MISSAL. THE STRUCTURAL ELEMENTS AND ITS PREDICATION
Summary
The proper man’s response to the speech of God – is faith. Its outer expression manifests itself in worship, which is worship of the Triune God – the Father, the Son and the Holy Spirit. Such expressing of internal worship should radiate throughout our lives, as faith demands to profess it outside. One of the forms of faith manifestation, which we experience as Christians, is a liturgical prayer. In this article, the point is to outline the context and the construction of this form of prayer. This would not be possible without the introductory part of the article on the origins and meaning of the "opening prayer". Through this procedure we are brought closer understanding and outlined the role that the prayer plays in the total Eucharist. The next part of the article leads us through the various parts, forming a structure, of the prayer itself. As a result, we have the key (clue) to the proper understanding of it, and thus to the subsequent interpretation of the texts that are included in each opening prayer. As far as content is concerned, this kind of prayers, and among them in particular the opening prayer, possesses extremely condensed theological content, the extraction of which is much easier after being introduced to the structure of the prayer.
Orations are a kind of profession of faith and Christian life school. Therefore, they require an appropriate style of speech by the priest, the chairman of the liturgy of the Mass, as well as proper assimilation by the worshippers, so that the content of the prayers influences Christians’ everyday attitude. Thereby, the last point of the article focuses on issues related to the manner of expressing the opening prayer, as well as its external expression.
The last part of the article is about sensitizing all worshippers to the need of careful reception of the liturgical texts and paying attention to the need to appreciate the real value of all the rites and prayers of the liturgy, among which the opening prayer takes special place.
Keywords: opening prayer, Roman Missal, oration, prayer, liturgy

odsłon: 2724

Raniero Cantalamessa w swojej twórczości podejmuje problematykę związaną z bóstwem i człowieczeństwem Chrystusa, próbując na nowo odczytywać prawdę ogłoszoną przez Sobór Chalcedoński w aktualnym kontekście. Autor podejmuje także dyskusję z pojawiającymi się współcześnie błędami dotyczącymi bóstwa i człowieczeństwa Chrystusa.
Charakterystyczne dla Cantalamessy jest rozpatrywanie świętości Jezusa zarówno w kontekście Jego boskości, jak i człowieczeństwa. Ponadto Kaznodzieja Papieski pragnie ukazać, że przez Chrystusa poznajemy prawdę o tym, kim jest Bóg oraz kim jest człowiek.

THE MYSTERY OF THE PERSON OF CHRIST IN TERMS OF RANIERO CANTALAMESSA
Summary
Raniero Cantalamessa in his work takes the issues of divinity and humanity of Jesus Christ, trying to re-read the truth announced by the Council of Chalcedon in the current context. Author argues with appearing nowadays erroneous opinions about the divinity and humanity of Christ. Cantalamessa is renowned for considering the holiness of Jesus Christ in the context of His divinity and humanity. Furthermore, Papal Preacher wants to enunciate, that through Jesus Christ we can get know the truth about both who God is and who the human is.
Keywords: Cantalamessa Raniero, christology, holyness

odsłon: 1504

Nauka o grzechu pierworodnym została sformułowana w IV wieku przez św. Augustyna, jednak dzieła wcześniejszych autorów w pewnym stopniu ją przygotowują. Homilia Paschalna Melitona z Sardes jest jednym z najstarszych tekstów chrześcijańskich zawierających refleksję o relacji grzechu Adama do stanu ludzkości. Autor charakteryzując stan człowieka, określa go jako niewolnika grzechu. Do najważniejszych przejawów niewoli należą: skłonność do zła, życie w świecie naznaczonym cierpieniem oraz śmierć. Stan ten nie jest bezpośrednio zawiniony przez człowieka, ale raczej jest przekazywany drogą dziedziczenia od Adama, który zgrzeszył jako pierwszy.
Człowiek może dostąpić wyzwolenia jedynie przyjmując dar zbawienia, który wysłużył Jezus przez śmierć na krzyżu. Dzieje się to w sakramencie chrztu, który pozwala na zastąpienie „piętna grzechu” przez „pieczęć Ducha”.

THE CONSEQUENCES OF ADAM’S SIN IN “HOMILY ON PASSOVER” BY MELITO OF SARDIS
Summary
The knowledge of the original sin was formulated in IVth century by St. Augustine. However, it happened on the basis of some earlier authors’ studies. “Homily on Passover” by Melito of Sardes is one of the oldest Christian texts that include the reflection on the relation of Adam’s sin to the state of the mankind. Characterizing the state of the mankind, the author describes the man as a slave of sin. The most important signs of the slavery are: evil inclination, living in the world marked by suffering, death. The state is not the direct fault of a man but it is rather inherited from Adam – the first man who committed a sin.
The mankind can obtain liberation only by receiving the gift of salvation that was obtained by Jesus’ cross death. We receive this gift during the Sacrament of Baptism that leads to replacing the “mark of sin” with “the seal of Spirit”.
Keywords: Melito of Sardis, original sin, Adam, baptism

odsłon: 1031

Richard Dawkins dostrzega analogię pomiędzy replikacją i kopiowaniem książek. Jeżeli podczas pierwszego jak i drugiego pojawi się błąd, to zostanie on powielony w następnych kopiach. Wykorzystując tę analogię stara się wykazać, jak doszło do powstania proroctwa o narodzeniu Mesjasza z dziewicy. Jego zdaniem, oryginalny tekst Izajasza został błędnie przetłumaczony, gdy przekładano Stary Testament z języka hebrajskiego na grecki. W ten sposób powstała błędna przepowiednia, która następnie została odniesiona do Jezusa i Maryi przez św. Mateusza Ewangelistę. Rzeczywiście można się zgodzić, analizując oba teksty, że istnieją różnice pomiędzy nimi. Jednakże różnice te nie odnoszą się do treści przekazu. Zostały wyrażone za pomocą innych słów, które jednak znaczą to samo. Podczas swojej analizy R. Dawkins popełnia kilka błędów, z których najbardziej rażącym jest pominięcie faktu, że wraz z upływem czasu zmienia się znaczenie słów i ich rozumienie. Elementy te także należy brać pod uwagę podczas interpretacji.

GENETICS OF RICHARD DAWKINS AND THE PROPHECY OF MESSIAH'S VIRGIN BIRTH
Summary
Richard Dawkins sees an analogy between replication and copying books. If a mistake occurs during the first or the second process, it will be reproduced in all the copies of the original. Basing on this analogy, Dawkins is trying to show how the prophecy of Messiah's virgin birth was created. In his opinion, Isaiah's original text was incorrectly translated during the translation of the Old Testament from Hebrew into Greek. He claims that this resulted in an untrue prophecy which was afterwards related to Jesus and Mary by St. Matthew the Evangelist. While analyzing both texts, one can agree that there are some differences between them. However, these differences do not impact the content of the transfer. The texts were expressed by means of different words that still mean the same thing. During his analysis, R. Dawkins makes several mistakes, the most glaring of which is not mentioning the fact that, with the time, the meaning of words and their understanding have changed. These elements should also be taken into account during an interpretation.
Keywords: virginity of Mary, Isa 7:14, alma[h], Dawkins Richard, evolution

odsłon: 596

Autor przedstawia propozycję struktury literackiej Łk 24,13-33. Analizując perykopę zgodnie z regułami retoryki semickiej dostrzega w narracji obecność chiazmu. Zawiera on osiem członów, każdy człon tworzy antytezę. W części filologicznej autor przedstawia argumentację językoznawczą (zależności leksykalne, formy gramatyczne, pole semantyczne słów, funkcja syntaktyczna powiązanych terminów). W części interpretacyjnej autor analizuje dwa typy poznania tajemnicy paschalnej: wiedzę naturalną i poznanie nadprzyrodzone. Dwie drogi poznania ludzkiego odpowiadają dwóm częściom struktury chiastycznej.

SI MISE A CAMMINARE CON LORO E SPIEGÒ LORO LE SCRITTURE… COMPOSIZIONE, RETORICA E TEOLOGIA DI LC 24,13-33
Sommario
L’autore presenta una proposta della struttura letteraria di Lc 24,13-33. Svilupando l’analisi secondo le regole della retorica semitica, scopre nella narrazione la presenza di un’chiasmo. Esso contiene otto membri; ogni membro costituisce un’antitesi. Nella parte filologica l’autore presenta l’argomentazione del tipo linguistico (corrispondenze lessicali, formule grammaticali, campo semantico delle parole, funzione sintattica dei termini corrispondenti). Nella parte interpretativa l’autore analizza due tipi della conoscenza del misterio pasquale: il sapere naturale e il conoscere soprannaturale. Le due vie del conoscere umano corrispondono alle due parti della struttura chiastica.
Le parole chiavi: Emmaus, discepoli, Gesù, struttura letteraria, retorica semitica, sapere naturale, conoscere soprannaturale

odsłon: 845