4-13

  14-28

  29-39

  40-51

  52-60

  61-67

  68-81

  82-91

Współczesny świat, podlegający nieustannym przemianom, stawia przed teologią nowe wyzwania. Jednym z nich jest aktualizacja treści Objawienia Bożego, aby stały się one zrozumiałe i lepiej trafiały do konkretnego człowieka. Wiąże się to w istotny sposób z koniecznością zdiagnozowania kondycji człowieka w danym okresie dziejowym. Autor argumentuje, że współcześnie trzeba konfrontować się z kryzysem wydarzenia spotkania i dialogu interpersonalnego. Wskazuje także, że są to jedne z elementarnych czynników Objawienia chrześcijańskiego. Tym samym postuluje, aby we współczesnej teologii posługiwać się paradygmatem spotkaniowym. Teologia spotkania winna analizować doświadczenie religijne człowieka, w którym człowiek uważnie przeżywa manifestujący się Absolut oraz konsekwencje wynikające z tegoż doświadczenia dla osoby ludzkiej. Wskazuje także, iż zagadnienie spotkania jest dla chrześcijaństwa kluczowe, albowiem we wcieleniu doszło do wydarzenia spotkania boskości z człowieczeństwem. W zakończeniu pracy wskazuje na perspektywy badawcze – także z zakresu analiz interdyscyplinarnych – dla teologii spotkania.

THEOLOGY OF THE ENCOUNTER AS A NEW WAY OF REFLECTION ON REVELATION
Summary
This paper argues, that currently the most important question for theology is: which theological paradigm should be applied to modern theological considerations? One have to remember that this question is not groundless. According to the International Theological Commission, the sheer fullness and richness of Revelation is too great to be grasped by any one theology. In fact the Revelation gives rise to multiple theologies as it is received in diverse ways by human beings. The author argues that paradigm of encounter should be considered by contemporary theology. Theology of the encounter should examine the religious experience of human being. In this experience the encounter between God and man is happening. God initiates the dialogue.

odsłon: 1901

Przepisy prawa odnosząc się do sposobu udzielania Komunii Świętej określają następujące kwestie: komunikowania pod różnymi postaciami; udzielania Komunii Świętej do ust bądź na rękę oraz postawy ciała, jaką wierni powinni przyjmować w czasie Jej przyjmowania. Szafarz Komunii Świętej winien zatem przy spełnianiu swej funkcji brać pod uwagę, czy sposób rozdzielania Eucharystii jest zgodny z obowiązującymi normami dotyczącymi miejsca, w którym tę funkcję realizuje. Podobnie wierni winni stosować się do obowiązujących norm przy Jej przyjmowaniu. W Polsce obowiązują, oprócz norm prawa powszechnego, stosowne normy Konferencji Episkopatu Polski. Obowiązujące w Polsce przepisy precyzyjnie określają, kiedy wolno przyjąć Komunię Świętą inaczej niż pod postacią chleba, czyli pod dwiema postaciami lub samą postacią wina. Jednocześnie wyraźnie wskazują, jakimi można posłużyć się metodami przy udzielaniu tych postaci wiernym do spożycia. Wierni mogą przyjmować Komunię Świętą zarówno w postawie stojącej jak również klęczącej. Zalecane jest procesyjne podchodzenie do Jej przyjęcia, a w przypadku Komunii Świętej pod dwiema postaciami w Polsce obowiązuje postawa stojąca.

THE CURRENTLY EFFECTIVE MANNER OF DISTRIBUTING HOLY COMMUNION IN POLAND
Summary
Legal Regulations refer to the manner of distributing Holy Communion when they determine the following issues: communing under both kinds; distributing Holy Communion on the tongue or the hand, and the postures of the body that the faithful are to assume. Therefore, when fulfilling his function, the minister of the Holy Communion should consider whether the manner of distributing Holy Communion is consistent with the prevailing rules at the place where the function is fulfilled. Similarly, the faithful should follow the prevailing rules when receiving Holy Communion. Next to the standards of the ecclesiastical universal law, there are also the standards issued by the Polish Episcopal Conference that are to be respected. The rules that are in force in Poland precisely state when the faithful are allowed to receive Holy Communion under another appearance than under the appearance of bread, i.e. under both kinds or under the appearance of wine alone. These rules also clearly state which methods can be used for distributing the Holy Communion to the faithful. The faithful may receive Holy Communion in standing position, as well as in kneeling position. It is strongly recommended that the faithful approach in a procession to receive the Holy Communion. In Poland the standing position is obligatory when the Holy Communion is received under both kinds.

odsłon: 5218

Celem niniejszego artykułu jest próba udzielenia odpowiedzi na problem postawiony w tytule niniejszego opracowania. Badania zostały skoncentrowane na okresie bezpośrednio następującym po ogłoszeniu i promulgacji nowego typicznego wydania Mszału Rzymskiego przez Pawła VI. Autor przez analizę wypowiedzi papieskich oraz deklaracje rzymskich Kongregacji w latach 70 XX wieku próbuje ustalić, czy w tym czasie celebrowanie Mszy Świętej według typicznego wydania Mszału Jana XXIII z 1962 roku było prawnie możliwe czy wskutek wprowadzenia nowego ordo missae było przez prawodawców rozumiane jako zakaz korzystania z dotychczasowej księgi liturgicznej. Przeprowadzone analizy wydają się przemawiać za tą drugą ewentualnością, ponieważ zarówno papież jak i przedstawiciele rzymskich kongregacji nie pozwalali na celebrację tradycyjnej Mszy bez specjalnego pozwolenia, które, nawet jeżeli było wydawane, to nie dotyczyło typicznego wydania Mszału Rzymskiego z 1962 roku, ale zreformowanej już Mszy według zmian z 1965 i 1967 roku.

HAVE JOHN’S XXIII ROMAN MISSAL BEEN EVER FORBIDDEN?
Summary
The main purpose of this paper is finding the answer to question whether John’s XXIII Roman Missal been ever forbidden. The researches are focused on period before new typical Roman Missal promulgation by Paul VI. The author analyzed papal statements and Congregation of Roman Curia declarations during the Paul VI pontificate so until 1978 to find out whether in this time celebration of the Holy Mass according to Roman Missal typical edition in 1962 was legal or it was forbidden by legislators. On the basis of researches it could be claimed that Tridentine Mass celebration was forbidden because the pope and Roman Curia members did not allow celebrating this kind of liturgy without special permission. Even if the permission was given, the Holy Mass could be celebrated keeping the norm in 1965 and 1967.

odsłon: 585

Centony Homeryckie stanowią ciekawy przykład parafrazy biblijnej zapisanej wersetami z eposów Homera. Dzieło to zredagowane w V wieku przez cesarzową Eudoksję ukazuje treści ewangeliczne poprzez zastosowanie techniki literackiego kolażu. Jest to utwór patchworkowy powstały na skutek celowej kompilacji wersetów z Iliady i Odysei. W ten sposób dzieło zachowuje język i formę dzieł homeryckich, ale otrzymuje całkiem nową treść, którą jest chrześcijańskie Objawienie. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jakie postacie ze świata greckich bóstw posłużyły centoniście do opisu Maryi. Dokonano analizy poszczególnych fragmentów Centonów oraz ich odpowiedników z dzieł Homera, aby następnie porównać konteksty opisywanych scen. Tak podjęta praca wskazała, iż wśród greckich bóstw nie ma jednej postaci modelowej dla Maryi. Autor przedstawił Ją za pomocą kompilacji opisów 7 postaci ze świata boskiego, w tym jednego boga – Zeusa, czterech bogiń: Hery, Ateny, Tetydy i Ejlejtyi oraz jednego mitycznego potwora – cyklopa.

GREEK GODS AS MODELS FOR PRESENTATION OF MARY IN “HOMERIC CENTOS”
Summary
The aim of the article was to identify the Greek gods and goddesses in the Homeric poems, who were choosen by author of centos to be presented as the Mother of God. One underlying model for wasn't found, the author of centos combined verses related to many individuals. After analyzing the Homeric centos text we distinguished 7 individuals: 1 god, 4 goddess and 1 monster – Cyclops.

odsłon: 278

The research of the first centuries of Christian music encounters difficulties as far as bibliography is concerned. The first difficulty is represented by the periodization of the chant history in the early church. A periodization accepted by most researchers relies on the great stages of church life development: the apostolic age, the persecutions, the ecumenical councils, the iconoclasm, Byzantinism.

MUSIQUE ET CULTURE DANS LES PREMIERS CENTRES CHRÉTIENS
Résumé
La recherche des premiers siècles de musique chrétienne rencontre des difficultés en ce qui concerne la bibliographie. La première difficulté concerne la périodisation de l'histoire du chant dans l'église primitive. Une périodisation acceptée par la plupart des chercheurs repose sur les grandes étapes du développement de la vie de l'église: l'âge apostolique, les persécutions, les conseils œcuméniques, l'iconoclasme, le byzantinisme.

odsłon: 184

Joseph Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI, należy niewątpliwie do największych teologów XX i XXI wieku. Podjęty temat ma za zadanie z jednej strony przybliżyć jego nauczanie, z drugiej zaś, dowartościować teologiczną refleksję na temat pierwszej osoby Trójcy Świętej, czyli Boga Ojca. Ojcostwo Boga ukazane w Starym Testamencie, osiągnęło ostateczną pełnię dzięki objawieniu, jakie dokonało się w Jezusie Chrystusie. Będąc Synem odsłania On nam całą prawdę o Bogu. Bóg nie tylko jest nazywany Ojcem, ale rzeczywiście Nim jest. Już sam tytuł Syn, będący dla J. Ratzingera najistotniejszym tytułem chrystologicznym, jest tytułem relacyjnym i wskazuje na kogoś poza Nim. Ta prawda jest także nieustannie przeżywana w Kościele, a swój najpełniejszy wymiar odnajduje w Eucharystii, jako ofierze składanej Ojcu przez Syna, oraz braterstwie chrześcijan. Podjęcie teologicznej refleksji o Bogu Ojcu, może służyć także dowartościowaniu ludzkiego, ziemskiego ojcostwa.

ATTEMPT TO INTERPRET THE DOCTRINE OF GOD FATHER BY JOSEPH RATZINGER
Summary
Joseph Ratzinger, later to become Pope Benedict XVI, is certainly one of the greatest theologians of the 20th and 21st century. The purpose of undertaking this subject is to present his teachings on one the hand, and on the other hand to appreciate the theological reflection regarding the first person of the Trinity – God the Father. Fatherhood of God presented in the Old Testament reached the final plenitude through the revelation made in Jesus Christ. Being the Son, he reveals the entire truth about God. God is not only called “Father”, but He actually is a Father. The Christological title “Son” itself is a relational title and it indicates a being beyond Him. This truth is also constantly experienced by the Church, and its fullest extent is found in the Eucharist as an offering given by the Son to the Father an in the Christian brotherhood. The theological reflection about God the Father can be used to appreciate human earthly fatherhood, as well.

odsłon: 773

Świadkowie Jehowy to organizacja podkreślająca swą neutralność w kwestiach zorganizowanych struktur państwowych, symboli narodowych oraz powinności względem ojczyzny. Swoją neutralność deklaruje również wobec organizacji międzynarodowych.
Neutralność wobec zorganizowanych struktur współczesnego państwa często przejawia się w ich kontestacji. Świadkowie Jehowy twierdzą, że wypełniają swoje powinności względem kraju zamieszkania respektując konstytucję, płacąc podatki, ale jednocześnie rezygnują z udziału w wyborach. Deklarują neutralność polityczną, nie angażują się w życie społeczne i polityczne, ale jednocześnie w swojej historii popierali zarówno komunizm i faszyzm, między innymi dlatego, że systemy te krytykowały i zwalczały Kościół.
W swojej krótkiej historii Świadkowie Jehowy mimo deklarowanej neutralności, wielokrotnie zmieniali swoje poglądy również w kwestiach podejścia do zorganizowanych struktur państwowych i organizacji międzynarodowych, a deklarowana neutralność często przeradza się w jawną krytykę.

FORMS OF STATE CONTESTATION IN JEHOVAH`S WITNESSES TEACHINGS
Summary
Jehovah's Witnesses is an organization, which in its publications stresses its neutrality in matters of organized State structures, national symbols, and duties with respect to their homeland. They also declare their neutrality to the internal organizations.
Yet neutrality to organized structures of the modern State, often is manifested in their opposition, because they are (according to them) the power of Satan. Living in a particular country, Jehovah's Witnesses claim that they fulfil their obligations in relation to the country of residence by respecting the Constitution and paying taxes, but at the same time they refrain from participation in elections. They declare their political neutrality, they don’t engage in social and political life, but at the same time in their history, they espoused both communism and fascism, therefore, that these systems have criticised and have combated the Church.
In its short history Jehovah's Witnesses, despite the declared neutrality, repeatedly changed their views. Also their approach to organized State structures and international organizations and declared neutrality often turns into an explicit criticisms unless they see in organised structures of the State the posssibility to claim their rights. Jehovah's Witnesses refer to the justice if their rights are violated, they also demand from the authorities exemption from military service.

odsłon: 366

Prozopopeja jako mówienie cudzym głosem jest nośną kategorią interpretacyjną dla wydarzenia Chrystusa: Wcielenia, nauczania i Paschy. Scena Sądu Ostatecznego i utożsamienie się Jezusa z prześladowanym Kościołem w scenie nawrócenia św. Pawła to przykłady obecności praktyki udzielania głosu w Biblii. Jednak inność stawia opór naszej wewnętrzności (Levinas) i nie może być do nej sprowadzona. Ja mówiący w imieniu Innego pozostanę zawsze sobą, a przez to ciągle każdorazowo ja sam jestem fokalizatorem narracji, w którą wpisuję Innego. Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie poprzez zamienność utożsamienia się chrześcijanina z ciepiącym i z niosącym pomoc wskazuje na fakt możliwości rozumienia prozopopei jako udziału w logice Wcielenia i daje teologiczną przesłankę do przyjęcia strategii bycia nakierowanego na wyrażanie niewyrażalnego doświadczenia Innego.

SAYING THE IMPOSSIBLE. SELECTED ASPECTS OF PROSOPOPEIC STRATEGY OF BEING
Summary
Prosopopoeia as talking with someone's other voice is a compelling interpretation for Christ appearance: the Incarnation, teaching, and Passover. Judgment Scene and the identification of Jesus with the persecuted Church in the scene of the conversion of St. Paul is an example of the presence of the talking with other's voice in the Bible. However, the otherness is resistant to our inner (Levinas) and can not be reduced. I speak on behalf of the Other will always be myself, and so every time I am myself a focalizor of the narration in which enclose the Other. The parable of the merciful Samaritan through the interchangeability of a Christian with the suffering and with the helper points to the possibility of understanding the Prosopopoeia as a participant in the logic of the Incarnation and gives the theological premise of adopting a strategy of being directed at expressing the inexpressible experience of the Other.

odsłon: 215